Doorgaan naar hoofdcontent

hersenschudding

Net terug van een klassenavond zit ik met mijn lief op de bank als we ineens een hele harde klap horen. We schrikken allebei op en rennen naar de tuindeuren, waar we achter de deur een verkreukelde vogel aantreffen: die heeft een aanvaring met ons raam gehad. Hij weet nog niet precies wat hij daarvan vindt. Trillend en versuft zit hij (zij?) op de grond. Ik kan 'm gewoon oppakken en aaien en doe dat ook, ondertussen kijkend of alles het nog doet. Het lijkt erop dat het vogeltje niks gebroken heeft, maar helemaal zeker weet ik het niet, want er zit weinig beweging in. Toch maar even de dierenarts bellen dan, want van verkreukelde vogeltjes hebben wij geen verstand. 'In een donker doosje', is het advies en morgen nog eens proberen of hij wil vliegen. Volgens de dierenarts heeft het vogeltje een hersenschudding. Gelukkig geeft hij geen wekadvies.

Na nog een drankje willen we naar bed en kijken we nog even bij Piet. Daar zit hij dan in zijn doosje... toch een beetje zielig. We poberen hem nog even te knuffelen, maar daar wil Piet plotseling niets meer van weten. Wild fladderend maakt hij kenbaar toch wel heel graag buiten te willen slapen vannacht. Na een beetje hulp vliegt Piet inderdaad de kersenboom in, waar hij nu nog bij zit te komen van zijn wilde avontuur. Wij blijven achter met een lege doos, vol gaatjes en vogelpoep. Gelukkig hebben we de foto's nog.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gepuzzel op hoog niveau

‘Oké, dus we gaan onze stakingsdag wat meer ruchtbaarheid geven? Een beetje meer geluid uit de praktijk? Goed idee?’ We hebben een studiemiddag en met het hele team zitten we bij elkaar. Wat gaan we doen 12 december en hoe pakken we dit aan? Allereerst vormen we een werkgroep. Eén collega stelt voor om een column te schrijven over de reden waarom we gaan staken. Het moet een verhaal uit de onderwijspraktijk worden dat alle argumenten ondersteunt en kleur geeft. Maar hoe maak je dan duidelijk hoe urgent het probleem is, zonder te verzanden in een klaagzang of een waslijst met werkzaamheden? Met deze zogenaamde breinbreker gaan wij aan het einde van middag naar huis. Als ik thuis aan tafel samen met mijn oudste zoon een puzzel van 1000 stukjes probeer op te lossen, denk ik na over de column. En ineens weet ik het: het gepuzzel doet me denken aan ons kunst- en vliegwerk wanneer wij vervanging zoeken. Het zoeken naar stukjes, het passen en meten, de frustratie als het juiste stukje niet...
2 reacties
Meer lezen

Spierbal

'Mama, Uk heeft de bal over de schutting gegooid', klikt Oudste Zoon. Ik kijk naar Uk, die met grote ogen terug kijkt -handjes op zijn rug- en bevestigend knikt. Het is zo. De bal ligt bij de buren. En nu we toch aan het biechten zijn: bij de andere buren ligt er ook één. Ik probeer zo goed als dat gaat pedagogisch-boos te kijken en zeg dat hij die dan zelf maar op moet halen. Via de voordeur wel te verstaan. Uk draait met zijn oogjes, heft zijn handjes met veel gevoel voor drama ten hemel en zucht: 'oké, mama'. Grote Broer vindt het wel interessant allemaal en biedt aan om mee te gaan om te helpen, 'want Uk kan niet bij de bel'. Ze lopen hand in hand naar de buren waar Oudste Zoon op het raam klopt (hij kan ook niet bij de bel) en de mannen samen in spanning afwachten. De buurvrouw doet open en Uk bekent onmiddellijk schuld: 'mag ik mijn spierbal terug?'. Onze buurvrouw is een dame op leeftijd. Ze kijkt hem aan en zoekt dan hulp bij mij. 'Hij bedoe...
Een reactie posten
Meer lezen

Woest speeltuinavontuur

In een speeltuin hoor je veilig te kunnen spelen. En al helemaal in een bewaakte speeltuin. Zo een met een hek en een schat van een man die bijna vergroeid is met de achtergrond, maar ondertussen zijn oren en ogen openhoudt voor het welbevinden van jouw kroost en dat van een ander. Zo'n speeltuin waar vredige geluiden klinken van kinderen die door elkaar rennen en springen, schateren, gillen en soms een beetje huilen, glijden, klimmen en klauteren. Je ziet intens tevreden mama's, en een enkele verdwaalde papa, lekker op een bankje in de zon keuvelen met vriendinnen of met hun eigen moeder, of eindelijk eens toekomen aan meer dan twee regels van hun lievelingsboek. In zo'n speeltuin was ik vandaag, samen met een vriendin en onze vier kinderen. Het was er heerlijk, zoals dat het eigenlijk altijd is, en we genoten van de goede sfeer en van onze kinderen die op hun beurt genoten van alle glij-, klim- en klautertoestellen. De enige ongemakken die er waren hadden te maken met kin...
Een reactie posten
Meer lezen