Heerlijk, die sneeuw?

-Mam, ik ga naar buiten hoor!
-ja is goed mannetje, veel plezier!
-mam...
-ja?
-wil je me even helpen met aankleden?
-tuurlijk, kom maar hier
Dikke vijf minuten later staat er een ingepakt mannetje buiten; moonboots aan (in alle haast nieuw gekocht vandaag, de oude pasten niet meer), skibroek, winterjas, sjaal, handschoenen en bovenop zijn hoofd een muts. Een mooi kadootje; alleen de strik ontbreekt. Ik wens hem veel plezier en wil net aan m'n kopje thee beginnen als mannetje twee zijn wens (die hij eerder niet had, daar had ik uiteraard vooraf naar geïnformeerd) uit:
-mama, mag ik ook naar buiten?
-tuurlijk mannetje, zal ik even helpen?
Weer dik vijf minuten later staat mannetje twee buiten; zelfde soort outfit, maatje kleiner. Ze spelen nog geen tien minuten (mijn thee was uiteraard koud, ik was net nieuw water op aan het zetten) als mannetje één weer terugkomt.
-mama, ik heb het zo koud en mijn handschoenen zijn kletsnat!
-kom maar lekker binnen spelen dan, is dat een goed idee?
-ja, ik wil niet meer buiten zijn.
Ik help hem met uitkleden en hang alle natte goed uit op de verwarming. Mannetje twee speelt nog buiten met een buurmeisje, maar komt vijf minuten later ook drijfnat en ijskoud naar de voordeur. Hij klopt op het raam:
-mag ik ook naar binnen?
Hetzelfde ritueel: kleren uit, alles op de verwarming (het past nét), mannetje naar binnen.
Het buurmeisje is ondertussen ook naar binnen gegaan. Ik zet een nieuw bakkie thee, maar ook daar kom ik niet aan toe, want mannetje één ziet dat het buurmeisje er weer is en wil weer naar buiten.
-mam, wil je even helpen?
-natuurlijk kind, kom maar hier
Mannetje één is naar buiten en ik wil net weer gaan zitten als mannetje twee ziet dat zijn grote broer weer naar buiten is.
-Mama, mag ik ook...?
(Zucht)
-natuurlijk mannetje
-wil je... ?
-uiteraard
Mannetje twee is naar buiten. Ik zet de waterkoker maar weer even aan, wie weet... Maar nee. Mannetje één is tot op het bot nat en geeft het op. Hij wil naar binnen.
Tuurlijk.
Uitkleden, verwarming volhangen, kijken of het water inmiddels gekookt heeft. Het wordt al routine. Mannetje één baalt eigenlijk als een stekker en hangt verveeld voor het raam. Het sneeuwt nog steeds en zijn vriendinnetje speelt met zijn broertje buiten. Dat was niet zoals hij het gepland had.
-mama?
-ja?
-ik denk dat ik maar weer naar buiten ga
Maar daar steekt deze mama een stokje voor. Alles is nat en koud, mannetje twee gaat over vijf minuten ongetwijfeld de aftocht blazen en ik ben ondertussen wel toe aan een kopje thee. Eigenlijk. Mijn mannetje is het er niet mee eens, maar gelukkig komt mijn voorspelling al snel uit: mannetje één klopt op het raam. Of hij naar binnen mag.
Graag!
En daarna is het gedaan voor vandaag. Bouw een toren van Kapla, maak een dorp van Duplo, kijk een film of doe wat je wil, maar we gaan niet meer naar buiten vandaag.
En ik ga een kopje thee drinken.
Nu echt.