Doorgaan naar hoofdcontent

Spierbal

'Mama, Uk heeft de bal over de schutting gegooid', klikt Oudste Zoon. Ik kijk naar Uk, die met grote ogen terug kijkt -handjes op zijn rug- en bevestigend knikt. Het is zo. De bal ligt bij de buren. En nu we toch aan het biechten zijn: bij de andere buren ligt er ook één. Ik probeer zo goed als dat gaat pedagogisch-boos te kijken en zeg dat hij die dan zelf maar op moet halen. Via de voordeur wel te verstaan. Uk draait met zijn oogjes, heft zijn handjes met veel gevoel voor drama ten hemel en zucht: 'oké, mama'. Grote Broer vindt het wel interessant allemaal en biedt aan om mee te gaan om te helpen, 'want Uk kan niet bij de bel'. Ze lopen hand in hand naar de buren waar Oudste Zoon op het raam klopt (hij kan ook niet bij de bel) en de mannen samen in spanning afwachten. De buurvrouw doet open en Uk bekent onmiddellijk schuld: 'mag ik mijn spierbal terug?'. Onze buurvrouw is een dame op leeftijd. Ze kijkt hem aan en zoekt dan hulp bij mij. 'Hij bedoelt zijn tennisbal', help ik haar. 'Ooo...' De buurvrouw begrijpt het. 'Ik zag net wel iets door de tuin stuiteren, was dat jouw bal?' Ondertussen komt de buurman met het gevraagde object aangewandeld. 'Jaa, die!' roepen Uk en Oudste in koor. Ze zijn blij: dit is helemaal niet eng! Nu dan ook maar meteen naar de andere buurvrouw, waar ze zelf in de tuin mogen zoeken. We proberen goed te zoeken, maar vinden niks. Uk vindt dat papa maar moet komen, 'want die kan heel goed vinden'. Ik begin een beetje te twijfelen aan het waarheidsgehalte van Uk's relaas, want er is niks te zien en Uk heeft geen idee waar de bal zou kunnen zijn. Als hij daarna met droge ogen beweert dat een draak zijn spierbal heeft weggeblazen met vuur of misschien wel heeft opgegeten, weet ik het zeker. De spierbal ligt gewoon bij ons in de tuin en aan Uk's fantasie mankeert helemaal niets.
Gelukkig maar.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gepuzzel op hoog niveau

‘Oké, dus we gaan onze stakingsdag wat meer ruchtbaarheid geven? Een beetje meer geluid uit de praktijk? Goed idee?’ We hebben een studiemiddag en met het hele team zitten we bij elkaar. Wat gaan we doen 12 december en hoe pakken we dit aan? Allereerst vormen we een werkgroep. Eén collega stelt voor om een column te schrijven over de reden waarom we gaan staken. Het moet een verhaal uit de onderwijspraktijk worden dat alle argumenten ondersteunt en kleur geeft. Maar hoe maak je dan duidelijk hoe urgent het probleem is, zonder te verzanden in een klaagzang of een waslijst met werkzaamheden? Met deze zogenaamde breinbreker gaan wij aan het einde van middag naar huis. Als ik thuis aan tafel samen met mijn oudste zoon een puzzel van 1000 stukjes probeer op te lossen, denk ik na over de column. En ineens weet ik het: het gepuzzel doet me denken aan ons kunst- en vliegwerk wanneer wij vervanging zoeken. Het zoeken naar stukjes, het passen en meten, de frustratie als het juiste stukje niet...
2 reacties
Meer lezen

Nieuwe schoenen?

Dat je jezelf hoort zeggen: ‘doe je een beetje voorzichtig met je nieuwe schoenen’, terwijl je natuurlijk ook wel weet dat het geen donder uitmaakt wat je zegt. Die schoenen gaan er aan. Maar in je enthousiasme voor de nieuwe schoenen roep je het toch en iets te vaak, met als gevolg dat zoonlief zijn nieuwe schoenen consequent links laat liggen en kiest voor die foeilelijke, afgetrapte sneakers die met draadjes aan elkaar hangen, maar die ‘zo lekker voetballen’. Ok, missie geslaagd: de peperdure schoenen blijven netjes. Prima toch? Maar in een helder moment kom je tot inkeer. Plotsklaps is daar de angst dat ze dat zullen blijven tot het moment komt waarop ze niet meer passen. Dat moment komt dichterbij, dat moment is bijna, dat is misschien wel nu. Dat is er namelijk áltijd van de ene op de andere dag. Paniek! De schoenen moeten gedragen worden. En wel nú! Maar zoonlief weigert mee te waaien met de nukken van z’n moeder en is dus niet zomaar om te praten. Maar je zet door en het nieuw...
Een reactie posten
Meer lezen