zuusje

-Mam, ik ga naar buiten hoor! -ja is goed mannetje, veel plezier! -mam... -ja? -wil je me even helpen met aankleden? -tuurlijk, kom maar hier Dikke vijf minuten later staat er een ingepakt mannetje buiten; moonboots aan (in alle haast nieuw gekocht vandaag, de oude pasten niet meer), skibroek, winterjas, sjaal, handschoenen en bovenop zijn hoofd een muts. Een mooi kadootje; alleen de strik ontbreekt. Ik wens hem veel plezier en wil net aan m'n kopje thee beginnen als mannetje twee zijn wens (die hij eerder niet had, daar had ik uiteraard vooraf naar geïnformeerd) uit: -mama, mag ik ook naar buiten? -tuurlijk mannetje, zal ik even helpen? Weer dik vijf minuten later staat mannetje twee buiten; zelfde soort outfit, maatje kleiner. Ze spelen nog geen tien minuten (mijn thee was uiteraard koud, ik was net nieuw water op aan het zetten) als mannetje één weer terugkomt. -mama, ik heb het zo koud en mijn handschoenen zijn kletsnat! -kom maar lekker binnen spelen dan, is dat ee

Het is zo'n ochtend... Je weet wel, het loopt niet. Eerst vergeet ik het knuffelkonijn van Uk mee naar school te nemen. Ze vieren vandaag dierendag en de kleuters mogen allemaal hun liefste knuffeldier meenemen. Uk huilt een hele dikke traan. Ik kijk schuldbewust naar m'n kleine mannetje. 'Welke wilde je meenemen dan?', vraag ik. 'Mijn konijn', zegt Uk 'en nou mag ik zo de klas niet in'. De tranen stromen nu echt over zijn wangen. Ik troost hem en vertel dat dat niet zo'n vaart zal lopen. 'Het is ook mijn school, Uk. Geloof me, ik weet dat'. Ik beloof hem dat ik Konijn ga halen en hem snel zal komen brengen. Ik heb nog wel even nog tijd, dus ik sjees naar huis op de fiets en ontdek halverwege dat ik Uk's tas nog om heb. Pfff, dat gaat lekker. Gelukkig kan ik 'm zo mooi nog even brengen. Eenmaal thuis is het eerst tijd voor een glas water. Twee tellen zitten, de tas gaat af. Konijn ligt op de grond zie ik nu, naast de bank. Ik vermoed

Mijn broer is oud, hij is al zes Oei, dat is echt oud Ja En hij kan ook vliegen. Hij is een ridder. Met zijn Riddercape En hier staat die broer Zucht wat heb je gedaan Mijn broer is dood Hij is niet dood Hij staat gewoon aan de overkant Maar ik ben ietsje sterker dan jouw broer Maar mijn broer heeft ridderhaar Hij is een ridder geworden En hij kan een mens uit zijn auto duwen Hij is het liefst Mijn broer is stout. Hij is ontslagen Hij is geslagen Hij is geslaagd Hij heeft zijn diploma Hij is een ridder Yes! Hij moet naar huis O Fwieeeeeeuw hij vliegt door de lucht Hij gaat een huis optillen Whaaaaaaa BOEM! Mama? Mag ik een boterham met leverpastei? Nu hè? Niet straks. Hier is m'n bord.

Het is woensdagochtend in groep 3-4. We werken hard aan de laatste fase van ons indianen project. Morgenmiddag hebben we een tentoonstelling over onze stam, de Creek. Het is gezellig, er wordt gekletst, maar als ik om me heen kijk zie ik vooral betrokken koppies. Er is overleg over samenwerken en hoe iets het beste kan worden uitgebeeld. We hebben het over eten, wonen, kleding, jacht, het is een leuk project! Midden in de bedrijvigheid zie ik Martin zitten. Een prachtig kind, zoals ik er zoveel heb, altijd vrolijk, creatief, vol fantasie, beweeglijk en associatief. Ook hij is ingedeeld in een groepje en was tot nu toe betrokken aan het werk, maar nu is hij even afgeleid en dat heeft hij zelf veroorzaakt. Hij houdt zijn rechterhand een beetje in een losse vuist en beweegt zijn duim op en neer. Dan zie ik wat hij doet; hij heeft oogjes getekend op de zijkant van zijn wijsvinger en door zijn duim op en neer te bewegen krijgt het 'mannetje' een mond die praat. Martin laat zijn m

19.00 twee mannetjes zitten op de bank, elk met een ijsje in hun hand. Ze kijken naar een herhaling van Koekeloere. De vader van de jongetjes neemt afscheid, hij heeft een afspraak, en vertrekt. 19.14 Koekeloere is afgelopen. De ijsjes zijn op. Tijd om naar boven te gaan 19.16 we vertrekken naar boven 19.17 nu echt 19.18 echt 19.20 boven aangekomen 19.32 na poets-, plas- en wasritueel; één mannetje op schoot, de ander er naast. Voorlezen. 19.35 mannetje 1 slaapt. 19.36 mannetje 2 kondigt aan 'dat hij niet kan slapen' (deja vu) 19.50 op de bank met een kopje thee 19.51 babyfoon registreert feilloos grote hoeveelheid decibellen 19.51.02 ik ben boven. Mannetje 1 slaapt (gelukkig) nog steeds. Mannetje 2 zit triomfantelijk rechtop in bed. Hij heeft dorst. Ik geef hem een beker water en trek die net op tijd weer weg. Zijn ongecontroleerde bewegingen zijn namelijk funest voor mijn avondrust; voor je het weet sta je een bedje te verschonen. Ik geef hem een boekje. 19.58 we

'Mama, als ik jarig ben wil ik een raket voor mijn verjaardag' 'Een raket?' 'Ja, want Puk had een raket en die is stuk. Dus dan geef ik 'm aan Puk'. 'wat lief van jou!' Uk is even stil en begint dan ineens heel hard te huilen 'maar dan heb ík helemaal geen kado!' Ik knuffel hem, hij kijkt weer blij. 'Mama, weet je wat ik voor mijn verjaardag wil?' Hij kijkt me stralend aan 'Twéé raketten!'